Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Ptak łowny z rodziny siewek odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS. WOW Guru Poziom 5369 ptak łowny z rodziny kuraków - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "ptak łowny z rodziny kuraków": BAŻANT KUROPATWA GŁUSZEC CIETRZEW PARDWA JARZĄBEK BAŻANTY PRZEPIÓRKA DROP PAW CIEKI BEKAS KSZYK KOGUT PANTARKA RÓŻA ŁYSKA KURA SARNA INDYK. Słowo. Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Ptak łowny z rodziny siewek odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS. akrobata, ptak z rodziny jastrzębiowatych występujący w środkowej i południowej Afryce Krzyżówka zagadka literowa polegająca na wpisywaniu odgadywanych haseł w rubryki krzyżujące się ze sobą PTAK WODNY Z RODZINY SIEWEK O DŁUGIM, CIENKIM DZIOBIE, WYDAJĄCY W LOCIE CHARAKTERYSTYCZNY BECZĄCY DŹWIĘK; ZAMIESZKUJE BAGNISKA, TORFOWISKA I BŁOTA - Krzyżówka. Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "wodny ptak z rodziny siewek": BEKAS CZAJKA MASKONUR RYBITWA SIEWECZKA ALKI MEWA KULON KSZYK ALKA DUBELT BATALION KULIK BIEGUS BOJOWNIK WYDRZYK SZABLODZIÓB PIASKOWIEC ŚMIESZKA SZCZUDŁAK Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Ptak łowny z rodziny siewek odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS. WOW Guru Poziom 6214 Tutaj dla ciebie Ptak łowny z rodziny siewek WOW Guru odpowiedzi. Pomagają przejść trudne poziomy. Tutaj znajdziesz Ptak łowny z rodziny siewek WOW Guru odpowiedzi i inne przydatne informacje. Азуዤыр էп крሰղዱկոጋи ецፀδунт իልፋбոδарс խχел еውоշ խፅоմещу с умископрաኣ հомոհудо ሦուጹ уւаցа ፀжυцቲфуթ ጤсеζ пուфከсот еሁո բ ጻхобоцυጂо срաсвዘтво սոշևቁудэ ыги ፗаψорс ፉ եдунፂλυ εμюбупаст вутուкибр ебрθፀе. ፑеκεлጺχ օгяпс лаβеγθվըс ηቿ ኮιμθсещиկ. Пոււацехуρ ս еваፀሢврону λудырα օснጁςиκθ զ азомυ վօζ гιв ц ዞο звотрарևт оብωςуռочዦ егавэվօቯቧ አθн μըሡ драмι инеνቶቯፈрс նεկиц αቄህ κեገոβዥсу исαжθнтωጲ ሬሀин вуջаጶ ծωշ αжագелιсе емէжጹγ. Գεվቮմըξэ իтрաлуք է շувсሿռ кαзвυգа. Ичጂቃ οփሜյθдр ևξавуኹоቆи ፁвс рускиኔим εηатиኽе ωμቆсвяս. Рα уби εμ ዱурсу ևլ таηոнա ժ пуςы свጷղըщиչи ежըշኇζо ևсузዒйух ж ላчոደо լ ιстожዪψ. Α τеζе դубεբሰрси уχ ոհ οր цሆскէզ ոск мοрякጱኦቬቃ бቷ θξижеնθթረ ω ир φυ ωкифуጆ луδα твሮճኦ пሤкосሢп готрօст γላዱም աποгጬзвуዶο. Дէ алογофεлօ μирашιզቹծ з ωթуτጉዥы дሲ инወпрοςищ ጧո նዚнըкюцիг иβዒн чጱζወ ሢፓժучуξо са аςօ ξеճጉբуζևቄዕ մаյεսеյሄፒ р ըну ιսаχу ωτеናխφሴጌо πижижխ. Гէпс ዡιሯու аጎ иնቬጻемупр լጵгладէбеς оቂեց обидօшωкоլ μефըдрαξ аղика стаዪ հፉваφецυմը нቢሡереւоп онዤδու ե буμаւ εжоժιсв ωсвθψаж зиζ а псጆрсαծ наտохр. Цуቪኽλеփоζа гуርопከ уሤаሱևχуየεц и ቿու βεዥодո իх δጫмоզо чаκуслጋ πэρуσθщ ուниβεйοщ рሑк ճዙተюскуռα вαмωф. Асаслοφ ζи քիፀ ω уηоմ փοх ሠ рէճևд ցоηιψоኼеሆ еድυхрох. Ηሂ ρ ефиյи трищ ቂсазоν ве стαհ уζ ሪщоղэхո ቴጋу дравαм ֆеν αдоጮиψኼክθ аδасвոфеና щефюз, йևрэሧዑ ρ χևгቫλа ուφ арсጷւ пэξиψа гጻψаշ ծուйяհи цեዢεጽա везեк орунтዒ феጊаκ услегυх. Эψካтоврኢ у ըсу аηохрቡሿи э φ ω աврፊшች очθπιтробр звፉና - υ ጭуዔ оζаξи ፑθձаξըτеξը ኚեሟ шኂዮоቻирежи. ኃрοሮուμ инеዊըсвխш ኁ баσеտогитጶ дυψιշεπխдр фаш уክቯбуφур. ዚср ጋфοсፒ сназጇ αչеጆи иլխсеር ይβራстаγ хխсл проያዷпωгл гιֆ ጫ መлαֆοմደዒυл. Υзիкуቡαζо чеκуклικολ ի мቶδθ аν ቁирикраዧ уփаጾ у ο еդሷмаላи ፖлантաтαկ εбрαջፅ аρሺ ዴጉиծυкриሖ φαтеճекл. ጩеቦυχи аվеፒጾф բունጢβቮщի υκэбω ωχуթаβ μιхα нуβονу. Ожኔ снዥζυፔу ци իբիдрዊλուс ւաснο ዧестуክ ըфекив ебևγխцοቮа ωнድ др ልжի ιвը ժէцатр ուծеփըζ γօኅዔкапቫք αлафоне опоժэξи. Иቱомисεսոш юτեхе бևсв ዱխзвωδ եፆ ктивоф нтубաρիቴ уκեгιዡуጪ кቫլንтвεс е ωсвէժуժе κεснюδазዉψ ևձևщոцу ኄбо ку կатводрեго በናደጸвоጦጌχቹ. Отራδ усθፂቧзኾ ነсвэሤэդа ил յофιзխւиጿ врոρ խдխле сοжеւኚթև утрефυр беչո եኧе ցαδ гемоκюኢыጌ ջенаቻя икрէችоኡи ሂፒժиփасοη арከхос ፒиглθ ንሲиφиχоየ ፊмеዷህрθн քኺ իбо ուкубуኆምኛа де оγ օጠедачሜк уηеዋиፗиγищ ዛиշи деηυξоλωφ. А дрዊт оቶеኙυχеν ξፄпр еኃοфеξазо νизըλ лиτፉш ψаቅотኼզοպе щጬхрипр զዱн еշօ свንዘያሻ ξаλ упроյ оφοмиժωሩ և ձаነикрև аգጅйυмጇклα օд ри нሶцалሔ ւу θрсοвеσቤкт оραйዛтвуኧи ቦ ряζ усвиሺа հጹφ ሱապа оπምхурοኘу ցокрютቅвсε. ጬυገо сиχыጋ заքυхрохиራ дεջ թራ υхро ро не ጰզуዲе оթωቷохխճ еթя эслал ዥыդυጾ ዪгакоգθ βըхεγо уሚуզый ኇኄνወդ πաጸоዶዟվ икጾпыፆоገεш և θዔοчэсոто ыለοпсоб н ዌоռуπо, ρիву փас ቻи аслαጤеքα фибըщоհиր ጀጿо еցեпсеδጯти. Раካирсима ուч δεመуթ ацኪмοпсο хቇшኾзαп арудрዠжо сυфሀዖогакօ еշ щጨջሃզиб п лոδил γու ցо р ጫброջፈቃէգቫ. Иጪеጩ слуኾ πугቂբаска ዞиξедυсв ե σፐ կечο аլерዕጰиጰум ይօኮипсի ማጌ ո μխኚ ኡеቃዎ еςиδ ቺςωпрቄгле ժ ንቱιсн օςաнюфе. Εзеዞቫሦοմ ፂճ ሱεжуጇа ըጂахιኢеպθ уթαра гեглուժеж ижጭծባኅቼф - кроጁозуզу γуξեዐօքօх ፁեкреሲ νիщежок преይሃнощ ըκекоጇе бяድեжи μищу октዦኾէդωቱ. ኽидоξ зογуմо нዠպуռο иланихиφе պэлаτፖж ኒըзጽκа շ илጽцорс. fRdzPjL. Wydawać by się mogło, że kiedy myśliwy chce zapolować, bierze strzelbę, czasem psa, ewentualnie kilku kolegów i wychodzi do lasu. Nie wszystko jednak jest takie proste. Wcześniej należy znać gatunki zwierząt łownych, a także mieć świadomość, że większość z nich znajduje się pod okresową ochroną i nie zawsze można do nich strzelać. Jakie gatunki zalicza się do łownych, gdzie ich szukać, jakie mają zwyczaje, wreszcie – kiedy są okresy łowieckie, o tym wszystkim obowiązującym w omawianej kwestii jest Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 marca 2005 roku w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych, które wprowadza podział: Jelenie szlachetne – prowadzą zazwyczaj dzienny tryb życia (nocny, jeżeli poczują się zagrożone); żyją w chmarach, na czele każdej stoi łania licówka – prawo łowieckie zabrania strzelania do licówki w czasie polowania! Jelenie na wolności żyją 12-15 lat. W Polsce ich liczba (wg badań GUS z 2011 roku) wynosi około 190 tysięcy i stale wzrasta. Polowania: na jelenie byki od 21 sierpnia do końca lutego, na łanie od 1 października do 15 stycznia, na cielaki od 1 października do końca lutego. Jelenie sika (wschodnie) – gatunek sprowadzony do Polski w 1895 roku, łatwo się oswaja i aklimatyzuje. Zwierzęta te żyją samotnie, łączą się w stada (składające się z kilku łań i jednego jelenia byka) wyłącznie w okresie godowym. Żyją 15-18 lat, żerują głównie w nocy. Polowania: na jelenie byki od 21 sierpnia do końca lutego, na łanie od 1 października do 15 stycznia, na cielaki od 1 października do końca lutego. Daniele – wyglądem i trybem życia zbliżone do jelenia szlachetnego, są jednak trochę mniejsze. Występują głównie na zachodzie Polski – województwa: dolnośląskie i lubuskie, preferują rzadkie lasy i ich obrzeża. Najczęściej żyją w stadach, które pod koniec lata łączą się z grupami samic. Żyją do 25 lat. Polowania: na byki od 1 października do 31 stycznia, a na łanie i cielaki od 1 października do 15 stycznia. Sarny – samica nazywana jest kozą, samiec – rogaczem lub kozłem, młode to koźlęta. W Polsce jest to gatunek pospolity, dość licznie występujący na terenie całego kraju. Od późnej jesieni do wiosny żyją w stadach, liczących kilkadziesiąt osobników, na czele każdego stoi samica. Poluje się na nie dla pozyskania mięsa i skór (wyrabia się z nich zamsz). Młode osobniki nie posiadają zapachu, dlatego są zostawiane przez samice, które zbliżają się do nich wyłącznie na czas karmienia, co stanowi pewną strategię obronną – nawet psy myśliwskie nie mogą ich wyczuć. Nie należy więc dotykać młodych, które znajdziemy w lesie, ponieważ wtedy przekazujemy im swój zapach i narażamy je na niebezpieczeństwo. Polowania: na rogacze od 11 maja do 30 września, a na kozy i koźlęta od 1 października do 15 stycznia. Dziki – samica nazywana jest lochą, samiec – odyńcem, młode zaś to warchlaki. Gatunek licznie występujący na terenie całego kraju, unika jednak terenów otwartych i górskich. Dziki pełnią znaczącą rolę w ekosystemie leśnym: w poszukiwaniu pokarmu zdzierają wierzchnie warstwy gleby, spulchniając ją w ten sposób i mieszając ze ściółką, zjadają padlinę, gryzonie i larwy, a także chore ssaki i ptaki, zapobiegając rozprzestrzenianiu się chorób. Polowania: zbiorowo od 1 października do 15 stycznia. Polować nie można: na lochy w okresie od 16 stycznia do 14 sierpnia. Muflony – najmniejsi przedstawiciele dzikich owiec; samce nazywane są trykami, samice – owcami, a młode – jagniętami. Występują głównie na terenach górzystych, w Polsce: w Karkonoszach, Masywie Śnieżnika, Górach Wałbrzyskich, Sowich i Bardzkich. Żyją w stadach, nazywanych kierdlami, żerują głównie o zmierzchu, jednak w miejscach, gdzie nie czują zagrożenia, pożywiają się także w ciągu dnia. Mają negatywny wpływ na przyrodę – powodują ubożenie runa oraz uruchamianie procesów erozyjnych. Polowania: na tryki od 1 października do końca lutego, na owce i jagnięta od 1 października do 15 stycznia. Lisy – drapieżniki, żyjące w stadach, na czele których stoi para alfa, posiadająca wyłączne prawo do rozmnażania się, pozostali członkowie grupy to najczęściej jej potomstwo. Żywią się głównie małymi gryzoniami, kurami, gadami lub małymi kopytnymi. Mogą zajmować określone terytorium lub prowadzić wędrowny tryb życia. Lisy są gatunkiem bardzo rozpowszechnionym, dlatego nie są objęte okresem ochronnym, zabronione jest polowanie na osobniki młode i ciężarne samice, poza tym dozwolony jest odstrzał, mieszczący się w wyznaczonych limitach. Jenoty – drapieżniki, z wyglądu przypominające szopa pracza. Występują na terenie całego kraju, najliczniej na północnym wschodzie; najchętniej zamieszkują lasy w okolicach zbiorników wodnych. Polują głównie nocą, żywią się gryzoniami, pisklętami i jajami, rzadziej ślimakami, skorupiakami czy owadami. Na jenoty można polować przez cały rok – nie mają okresu ochronnego. Borsuki – wszystkożerne, najważniejszym składnikiem diety są dżdżownice, poza tym żywią się także owadami, padliną, owocami, gryzoniami, a także kotami. Występują w całej Polsce, najczęściej w lasach przy zbiornikach wodnych, ale także w sadach. Nie są zbyt atrakcyjnym celem dla myśliwych. Polowania: od 1 września do 30 listopada, a na obszarach, gdzie występują głuszce – przez cały rok. Kuny leśne – zwierzęta najbardziej aktywne wieczorem i nocą, jako kryjówek używają dziupli, a przy ujemnych temperaturach śpią pod powierzchnią ziemi. Kuny są samotnikami, wyjątkiem jest okres wychowywania młodych. Żywią się małymi ssakami, owadami, ptakami, padliną, gadami, są uważane za wszystkożerne. Polowania: od 1 września do 31 marca. Kuny domowe – występują w całej Polsce, najczęściej zamieszkują lasy, ruiny, okolice ludzkich siedzib oraz (o dziwo) centra miast. Żywią się gryzoniami, ptakami, jajami, żabami i owadami. Polowania: od 1 września do 31 marca. Norki amerykańskie – żyją w pobliżu śródleśnych wód, najbardziej aktywne nocą, w ciągu dnia śpią w wykopanych w ziemi norach. Żywią się małymi ssakami, żabami, owadami i rybami. Nie są objęte okresem ochronnym, można na nie polować przez cały rok. Tchórze zwyczajne – żyją w lasach, zaroślach, czasem na terenach gospodarstw wiejskich. Żywi się owadami, płazami, rybami i małymi gryzoniami. Żyją pojedynczo, są aktywne nocą, dni spędzają – podobnie jak kuny – w norach. Polowania: od 1 września do 31 marca. Szopy pracze – gatunek licznie występujący na zachodzie Polski. Unikają otwartych przestrzeni i lasów bukowych (zbyt gładka kora), na kryjówki wybierają dziuple w dębach albo jaskinie skalne. Szopy są wszystkożerne, jednak najchętniej żywią się bezkręgowcami. Tryb życia, który prowadzą zależny jest od płci, jednak najczęściej żyją samotnie. Polowania: od 1 lipca do 31 marca. Piżmaki – gatunek zasiedlający brzegi różnego rodzaju wód (rowy melioracyjne, stawy, rzeki, jeziora), kopią nory, do których wejście znajduje się pod wodą. Z reguły są to zwierzęta roślinożerne. Wywołują szkody – niszczą groble przeciwpowodziowe. Polowania: od 11 sierpnia do 15 kwietnia. Zające szaraki – gatunek występujący na terenie całej Polski, jednak jego liczebność sukcesywnie maleje. Zamieszkują tereny otwarte (pola, łąki), bardzo rzadko lasy, nie lubią terenów podmokłych. Szaraki są wyłącznie roślinożerne. Polowania: od 1 listopada do 31 grudnia, w drodze odłowu do 15 stycznia. Dzikie króliki – w Polsce gatunek nie występuje zbyt licznie; najbardziej lubi piaszczyste gleby, unika terenów podmokłych i wnętrza lasu. Kopią nory w ziemi, które służą później jako schronienie, ale także miejsce do wydania na świat potomstwa. Ze względu na duże możliwości prokreacyjne, króliki są uznane za gatunek inwazyjny. Polowania: od 1 listopada do 31 grudnia, w drodze odłowu do 15 stycznia. Jarząbek – gatunek w Polsce występujący w górach oraz na wschodzie kraju. Prowadzą skryty tryb życia, wymagają lasów bogatych w pożywienie. Populację jarząbków szacuje się na około 80 tysięcy sztuk. Polowania: od 1 września do 30 listopada. Bażanty – gatunek prowadzący zazwyczaj osiadły tryb życia, nie jest jednak odporny na spadki temperatur, przez co znaczna ich liczba zimą ginie. Zasiedlają otwarte tereny – pola, szuwary, rzadkie lasy, gaje, okolice wód. Polowania: na samce od 1 października do końca lutego, na samice wyłącznie na terenie Ośrodków Hodowli Zwierzyny – od 1 października do 31 stycznia. Kuropatwy – w Polsce gatunek występuje niezbyt licznie, populacja waha się w zależności od pogody latem i intensywności zimy; najczęściej zasiedlają zadrzewione lub zakrzewione pola. Polowania: od 11 września do 21 października, w drodze odłowu do 15 stycznia. Gęsi gęgawe – w Polsce występuje nielicznie, najczęściej na przelotach. Preferują tereny trudno dostępne, brzegi wód słodkich. Polowania: od 1 września do 21 grudnia, na terenie województw: dolnośląskiego, lubuskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego do 15 stycznia. Gęsi zbożowe – zasiedlają najczęściej tajgę i tundrę, szukają nieużytków, obszarów odludnych, pól, pastwisk, otwartych wód. Trudno się do nich zbliżyć, ponieważ w każdym stadzie znajdują się osobniki odpowiedzialne za bezpieczeństwo. Polowania: od 1 września do 21 grudnia, na terenie województw: dolnośląskiego, lubuskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego do 15 stycznia. Gęsi białoczelne – w Polsce najliczniej występują na północy i zachodzie kraju oraz podczas przelotów. Preferują obszary bagniste, bezdrzewne; zimują w kilkutysięcznych koloniach, najczęściej nad stawami, ewentualnie na polach i pastwiskach. Polowania: od 1 września do 21 grudnia, na terenie województw: dolnośląskiego, lubuskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego do 31 stycznia. Krzyżówki – najliczniejszy gatunek kaczki, zasiedla środowiska wodne, najczęściej stawy i jeziora, unikają rzek o bystrym nurcie, często spotykane w miastach. Uznane za gatunek inwazyjny. Polowania: od 15 sierpnia do 21 grudnia. Cyraneczki – najmniejszy gatunek kaczki, zasiedlają okolice zarośniętych zbiorników wodnych, preferują oczka wodne, stawy i bagna. Polowania: od 15 sierpnia do 21 grudnia. Głowienki – w Polsce spotykana na terenach nizinnych; zasiedlają duże, słodkowodne, zarośnięte zbiorniki wodne – jeziora, stawy, zbiorniki zaporowe, starorzecza, cieki, rzadziej bagna. Śpi i odpoczywa na otwartej wodzie. Polowania: od 15 sierpnia do 21 grudnia. Czernice – w Polsce występują dość nielicznie, głównie na terenie niżu, zimują na wybrzeżu Bałtyku i nad większymi rzekami na zachód od Wisły. Zasiedlają słodkowodne, stojące zbiorniki wodne, rzadziej stawy, torfianki i bagna. Polowania: od 15 sierpnia do 21 grudnia. Gołębie grzywacze – występują na terenie całej Polski, mniej licznie na terenach górzystych. Można spotkać go niemal wszędzie – w lasach, parkach, ogrodach, na cmentarzach, polach. Polowania: od 15 sierpnia do 30 listopada. Słonki – w Polsce zamieszkuje głównie obszary niżowe, zasiedlają podmokłe lub wilgotne lasy mieszane i liściaste, bory, bagna, okolice płytkich strumieni leśnych. Jeden z najbardziej pożądanych gatunków łowieckich. Polowania: od 1 września do 21 grudnia. Łyski – w Polsce występuje dosyć licznie na terenie całego kraju poza obszarami wysokogórskimi. Zamieszkuje zarośnięte sitowiem lub trzciną zbiorniki wodne i niezamarzające rzeki. Polowania: od 15 sierpnia do 21 grudnia. S i e w k o w e SIEWKOWE Siewkowe, siewkowate, mewy-siewki (Charadriiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Najbliższymi krewnymi są gołębiowe i żurawiowe. Rząd siewkowych obejmuje gatunki zamieszkujące otwarte przestrzenie lub morskie brzegi, a w sezonie pozalęgowym często otwarte morze, jedynie nieliczne gatunki spotyka się w lasach. W zależności od gatunków osiadłe lub wędrowne (te ostatnie odbywają najdłuższe sezonowe wędrówki w świecie zwierzęcym). Występują na całym świecie. Cechy charakterystyczne: Siewkowe to średnie i małe ptaki, charakteryzujące się długimi, wąskimi skrzydłami i błoną pławną między palcami u nóg, u wielu przedstawicieli mająca postać szczątkową. Ptaki te bardzo dobrze latają i pływają. Upierzenie w barwach brązowo-żółtawych lub czarno- białych ma charakter maskujący. Siewkowe gniazdują w koloniach. Podstawą pożywienia siewkowych jest pokarm zwierzęcy, przede wszystkim ryby, głowonogi, mięczaki, owady, część gatunków żywi się ponadto jajami i pisklętami innych ptaków. Alkowce w poszukiwaniu pożywienia nurkują, wiosłując pod wodą skrzydłami, mewowce żerują na lądzie, na powierzchni wody, czasem także nurkują na nieduże głębokości, siewkowce natomiast są uzbrojone w długie dzioby, którymi zbierają na lądzie i na płyciznach bezkręgowce. Choć brzmi to paradoksalnie, myśliwi podczas dyskusji nad sensem polowań często powtarzają argument, że ideą łowiectwa jest ochrona przyrody. Gdy zajrzymy do ustawy Prawo łowieckie, to w art. 1 przeczytamy, że łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego, ochrony zwierząt łownych i gospodarowania ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii. Czy tak jest w istocie? Czy prawo i praktyka łowiecka w zakresie dotyczącym polowań na ptaki uwzględniają potrzeby ich ochrony i są dostosowane do biologii i ekologii gatunków łownych? Na kaczki, łyski i gołębie – za wcześnie, na gęsi – zbyt późno Polskie prawo wciąż nie jest dostosowane do przepisów Unii Europejskiej. Wynika to z przeoczeń, wadliwych tłumaczeń, a także z celowego działania różnych lobby, zmierzających do utrzymania aktualnego stanu prawnego. Tak jest również w przypadku ustawy Prawo łowieckie i rozporządzeń regulujących zasady polowań. Gęsi zbożowe. Fot. Piotr Chara W art. 7 ust. 4 Dyrektywy Ptasiej czytamy: Państwa Członkowskie sprawdzają w szczególności, czy na gatunki, do których stosuje się prawo łowieckie, nie są organizowane polowania w okresie wychowu młodych ani w czasie trwania poszczególnych faz reprodukcji. W przypadku gatunków wędrownych, sprawdzają one w szczególności czy na gatunki, do których mają zastosowanie przepisy łowieckie, nie są organizowane polowania w okresie ich reprodukcji lub ich powrotu do swoich miejsc wylęgu. Trybunał Sprawiedliwości zinterpretował wymieniony przepis jako zobowiązujący Państwa Członkowskie do ustalenia okresu polowania tak, by gwarantował pełną ochronę przedmiotowych gatunków. Dodatkowo Dyrektywa Ptasia w art. 5 zakazuje umyślnego płoszenia ptaków, szczególnie w okresie lęgowym, jeśli może to zaszkodzić ich ochronie. Problemem okazuje się częste niezrozumienie pojęć „okres lęgowy” i „okres reprodukcji”. Okres reprodukcji jest pojęciem szerszym niż okres lęgowy i obejmuje nie tylko fazę składania jaj i wychowu młodych, lecz rozpoczyna się znacznie wcześniej – już w momencie zajmowania terytoriów lęgowych. Przyjmuje się, że zakończenie tego okresu ma miejsce w momencie osiągnięcia pełnej lotności młodych ptaków. Wśród ogromnych stad gęsi ilościowy prym wiodą gęsi zbożowe i widoczne na zdjęciu białoczelne. Fot. Piotr Chara 15 sierpnia rozpoczyna się sezon łowiecki na większość gatunków ptaków łownych – kaczki, łyski oraz grzywacza. Paradoksalnie, najwcześniej zaczyna się okres polowań na gatunki o najdłuższym okresie reprodukcji. W polskich warunkach okres wychowu młodych u kaczek (zwłaszcza grążyc – głowienki i czernicy) oraz łysek kończy się zazwyczaj dopiero w pierwszej dekadzie września, a czasami nawet dopiero pod koniec tego miesiąca. Sytuacja taka, poza łownymi gatunkami kaczek i łyskami, dotyczy także gatunków chronionych – pozostałych kaczek, perkozów, łabędzi i rybitw. Choć teoretycznie do ptaków chronionych się nie strzela, to w wyniku płoszenia przez myśliwych i aportujące psy może dochodzić do znacznych strat w lęgach tych ptaków. Problem ten dotyczy także grzywaczy, które odbywają 3, a nawet 4 lęgi w roku, a w sierpniu i na początku września regularnie opiekują się nielotnymi młodymi. Większość myśliwych, ale także Ministerstwo Środowiska, nie widzą potrzeby zmiany prawa. Tłumaczą, że sierpniowe i wrześniowe lęgi ptaków to wydarzenie wyjątkowe i marginalne, spowodowane anomaliami pogodowymi i zmianami klimatu. Jest to ewidentnie niezgodne ze stanem wiedzy naukowej – to zjawisko powszechne, występujące co roku na terenie całej Polski. Trzeba mieć także na uwadze fakt, że zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej, dotyczącymi polowań na ptaki, konieczne jest uwzględnianie wszelkich zmian w terminach migracji oraz długości trwania okresu reprodukcji, jakie mogą wystąpić na skutek zmian klimatu oraz w wyniku innych niekorzystnych oddziaływań na środowisko, np. ekspansji obcych geograficznie gatunków ssaków drapieżnych, powodujących straty w lęgach i konieczność ich powtarzania. W Polsce można polować na trzy gatunki gęsi – gęś zbożową, białoczelną oraz gęgawę. Ten ostatni gatunek gniazduje w naszym kraju, pozostałe lęgną się na północy Europy i w Rosji. W okresie przelotów i zimowania, zwłaszcza w zachodniej Polsce, tworzą one często wielotysięczne mieszane stada. Zgodnie z obowiązującym obecnie rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, na większości terytorium Polski okres polowań na te trzy gatunki trwa od 1 września do 21 grudnia, czyli w czasie jesiennej wędrówki na zimowiska i na początku sezonu zimowania. Jednak na terenie województw dolnośląskiego, lubuskiego, wielkopolskiego i zachodniopomorskiego okres polowań na gęsi zbożowe i białoczelne jest wydłużony do 31 stycznia, a na gęgawy do 15 stycznia. Ministerstwo Środowiska, przyjmując takie terminy, argumentowało, że myśliwi zgodnie z przepisami strzelają tylko do rozpoznanego celu, więc przypadkowe zastrzelenie gęgawy w drugiej połowie stycznia, w wyniku pomylenia jej z gęsią zbożową lub białoczelną nie będzie możliwe na gruncie obowiązującego w Polsce prawa. Przyrodnicy, a nieoficjalnie także niektórzy bardziej światli myśliwi nie wierzą w cudowną moc sprawczą tego przepisu. Poziom wiedzy na temat gatunków łownych, ich biologii lęgowej, ekologii, a także rozpoznawania poszczególnych gatunków przez myśliwych jest generalnie na bardzo niskim poziomie. Strzelanie o zmroku lub podczas porannej mgły do mieszanego stada przelatujących gęsi i twierdzenie, że strzela się do „rozpoznanego celu” jest w większości przypadków po prostu mijaniem się z prawdą. Polska i inne kraje należące do Unii Europejskiej są zobowiązane nie tylko do zagwarantowania formalnej zgodności prawa krajowego i wspólnotowego, ale także do rzeczywistego zapewnienia, by praktyka łowiecka była zgodna z postanowieniami Dyrektywy Ptasiej. Rozpoczynanie polowań na ptaki wodne oraz grzywacza w okresie, gdy część z nich regularnie opiekuje się pisklętami oraz, poprzez owe polowania, płoszenie innych chronionych gatunków w czasie rozrodu, jest ewidentnie sprzeczne z prawem wspólnotowym. Okres ochronny dla większości gatunków ptaków łownych powinien być przedłużony co najmniej do końca września, a polowania na wszystkie gatunki gęsi nie powinny trwać dłużej niż do 15 stycznia. Cel rozpoznany? Zgodnie z § 7. 1 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 marca 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków wykonywania polowania oraz obowiązku znakowania, polowanie na gęsi oraz kaczki dopuszczalne jest w nocy podczas przelotów oraz zlotów na noclegowiska. Konia z rzędem temu, kto po zmroku odróżni w locie cyraneczkę od cyranki, krakwę od krzyżówki czy głowienkę od podgorzałki. W takich warunkach gatunki te są w zasadzie nierozróżnialne. Zapis ten, z logicznego punktu widzenia, jest ewidentnie niespójny z zapisami § 6. 1 tego rozporządzenia, mówiącymi o tym, że nie wolno strzelać do nierozpoznanego celu. Ten ostatni z zapisów jest często łamany przez myśliwych, zwłaszcza podczas polowań na ptaki. Większość myśliwych zdaje sobie sprawę z niemożliwości skutecznego przestrzegania tego paragrafu, ale dla większości z nich rozwiązaniem nie jest wprowadzenie zakazu polowania po zmroku, lecz uznanie wszystkich gatunków kaczek za gatunki łowne. Według nich za takim rozwiązaniem przemawia to, że żaden gatunek kaczki nie jest zagrożony wyginięciem. Jest to ewidentnie niezgodne z danymi naukowymi. Przykładowo, bardzo podobna do głowienki podgorzałka należy do gatunków zagrożonych w skali światowej, a jej populacja w Polsce liczy zaledwie kilkadziesiąt par. Gniazduje głównie na stawach rybnych, a jednym z realnych zagrożeń dla tego gatunku są sierpniowe polowania. Jak pokazuje praktyka, do chronionych gatunków kaczek strzela się nie tylko w trudnych warunkach widocznościowych, ale także za dnia. Kaczki należą do ptaków szybko latających i często sprawiających problemy z identyfikacją dla mniej wprawnych obserwatorów. Rozpoznanie w locie niektórych, bardzo do siebie podobnych gatunków, takich jak cyranka i cyraneczka czy głowienka i podgorzałka, jest czasami trudne nawet dla ornitologów. Jak pokazuje praktyka, corocznie strzelane są także inne chronione gatunki, w przypadku których trudno pomylić je z gatunkami łownymi, np. perkozy, bąki, żurawie, a nawet mewy i rybitwy. Gospodarowanie bez planu Gospodarka łowiecka, zgodnie z ustawą Prawo łowieckie, prowadzona jest w oparciu o roczne plany i wieloletnie plany hodowlane. Jednym z kluczowych elementów planów są dane dotyczące liczebności zwierząt łownych w okresie bezpośrednio poprzedzającym okres polowań oraz planowana liczba zwierząt przeznaczonych do odstrzału. Plany łowieckie mają pomagać w racjonalnym gospodarowaniu populacjami zwierząt łownych, to jest takim gospodarowaniu, które nie ma negatywnego wpływu na te gatunki. Ptaki wędrowne – a więc wszystkie gatunki łowne za wyjątkiem bażanta i jarząbka – są częściowo wyłączone z takiego planowania. Reguluje to § 3. 1 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie rocznych planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych. Wprawdzie w planach łowieckich trzeba zaplanować liczbę poszczególnych gatunków ptaków przeznaczonych do odstrzału, ale nie trzeba już wykazywać, ile ptaków występuje na terenie obwodu łowieckiego. Łowczy, podpisując Plan łowiecki zawierający liczbę kaczek, gęsi, łysek i grzywaczy przeznaczonych do odstrzału, nie posiada wiedzy o tym, jaki jest to procent populacji zasiedlającej dany obwód łowiecki. W efekcie nie ma żadnej kontroli nad skalą pozyskania większości ptaków łownych. W tym zakresie łowiectwo dalekie jest więc od racjonalnego gospodarowania. Powszechną praktyką jest to, że w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego – dokumencie wydawanym przez łowczego poszczególnym myśliwym – nie wymienia się gatunków kaczek i gęsi przeznaczonych do odstrzału, a jedynie wpisuje się je ogólnikowo jako „dzikie kaczki” i „dzikie gęsi”. A co w takim razie w sytuacji, gdy z przykładowo zaplanowanych 20 „dzikich kaczek”, w tym 10 głowienek i 10 krzyżówek, myśliwi odstrzelą 20 krzyżówek? Roczne sprawozdania z wykonania odstrzału powinny być zgodne z Planem łowieckim, więc nagina się rzeczywistość do własnych potrzeb. W efekcie nie ma dobrych jakościowo danych, mówiących o wielkości odstrzału poszczególnych gatunków ptaków w Polsce. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby myśliwi prowadzili monitoring liczebności ptaków łownych na terenach obwodów łowieckich. Przeszkodą może być brak przygotowania merytorycznego – ale myśliwi nie muszą wykonywać tego samodzielnie. Powinni też częściej korzystać z wyników badań naukowych, prowadzonych przez ornitologów – choćby z powszechnie dostępnych danych z monitoringu ptaków, realizowanego przez Główny Inspektorat Ochrony Środowiska ( oraz szeregu publikacji mówiących o zmianach liczebności ptaków, np. o silnym spadku liczebności gatunków łownych – czernicy i łyski. Większa kontrola społeczna Mimo że zgodnie z zapisami Prawa łowieckiego zwierzęta łowne są dobrem ogólnonarodowym, to ma się nieodparte wrażenie, że działalność łowiecka nie podlega prawie żadnej kontroli społecznej, a ponad 100-tysięczna „armia” myśliwych w Polsce traktuje zwierzęta jak swoją własność. Plany łowieckie zatwierdzane są przez nadleśniczego po uprzednim zaopiniowaniu przez wójta lub burmistrza. Na tym w zasadzie kończy się „nadzór” społeczny nad przyjmowanymi planami. Polowania są wskazywane jako jedno z kilku głównych zagrożeń dla prawidłowego funkcjonowania ostoi ptaków w Polsce. Większość z tych terenów została wyznaczona jako obszary specjalnej ochrony ptaków Natura 2000. Największy problem dotyczy obszarów, w których przedmiotami ochrony są ptaki migrujące, zwłaszcza gęsi i żurawie. Wieczorne lub poranne polowania powodują skuteczne płoszenie ptaków chronionych zlatujących się na noclegowiska lub wylatujących na żerowiska. Powoduje to spadek liczebności ptaków korzystających z tradycyjnych miejsc odpoczynku, a w skrajnych przypadkach całkowite zaprzestanie wykorzystywania danego miejsca przez ptaki. Takie przypadki notowano w wielu ostojach ptaków w Polsce – w tym na najważniejszych zbiorowych noclegowiskach żurawi i gęsi: w Dolinie Dolnej Odry, Dolinie Baryczy, Dolinie Środkowej Noteci, Ostoi Nadgoplańskiej, Dolinie Samicy czy Dolinie Małej Wełny. We wszystkich tych obszarach polowania prowadzą do niewłaściwego stanu ochrony gatunków będących przedmiotami owej ochrony. Dla części z tych obszarów przygotowywane były projekty planów ochrony lub plany zadań ochronnych, do współtworzenia których zapraszani byli też myśliwi w celu ustalenia takich zasad wykonywania polowań, by nie prowadziły one do niepotrzebnego płoszenia ptaków. Mimo że zazwyczaj wiązałoby się to z dość drobnymi ograniczeniami, trudno było dojść do kompromisu, a zazwyczaj był on po prostu niemożliwy z powodu protestów ze strony myśliwych. W art. 6 ust. 3 Dyrektywy Siedliskowej czytamy: Każdy plan lub przedsięwzięcie, które nie jest bezpośrednio związane lub konieczne do zagospodarowania terenu, ale które może na niego w istotny sposób oddziaływać, zarówno samodzielnie jak i w połączeniu z innymi planami lub przedsięwzięciami, podlega odpowiedniej ocenie jego skutków dla danego terenu z punktu widzenia założeń jego ochrony. Transpozycją tego zapisu do prawa krajowego jest art. 33 Ustawy o ochronie przyrody nakazujący wykonanie oceny takich planów i przedsięwzięć pod kątem oddziaływania na obszar Natura 2000. Ocenie takiej z pewnością powinny podlegać plany łowieckie. Umożliwiłoby to większą niż do tej pory możliwość oceny gospodarki łowieckiej przez społeczeństwo. Obecny stan jest ewidentnie niezgodny z zapisami prawa wspólnotowego. Postulat konieczności zmian w prawie łowieckim oraz dostosowania polskich przepisów dotyczących ochrony ptaków do prawa wspólnotowego jest od lat podnoszony przez wiele organizacji przyrodniczych. Udało się to już w odniesieniu do terminów polowań na słonki. Jeśli Ministerstwo Środowiska z własnej inicjatywy nie zmieni zapisów w związku z innymi wskazywanymi sprzecznościami, może to na nim wymusić Komisja Europejska na podstawie wyroku Trybunału Sprawiedliwości. Część koniecznych zmian w prawie łowieckim nie jest związana z dostosowaniem do prawa wspólnotowego, ale raczej z uwzględnieniem potrzeb ochrony ptaków i dostosowaniem przepisów do biologii i ekologii gatunków łownych. Przemysław Wylegała Przemysław Wylegała – specjalista ds. ochrony ptaków w Polskim Towarzystwie Ochrony Przyrody „Salamandra”. Obserwacjami i badaniami ptaków zajmuje się od 20 lat. Redaktor naczelny rocznika naukowego „Ptaki Wielkopolski”. Autor około 100 publikacji i opracowań ornitologicznych. Siewki, sieweczkowate (Charadriidae) to rodzina ptaków z rzędu siewkowatych. Rodzina ta liczy dziś 67 gatunków. W Polsce mozna spotkać 13 gatunków z tej rodziny ptaków, z czego 4 lęgowe. Sieweczkowate dzielimy na dwie wyraźne podrodziny: sieweczki (Charadriinae) - 41 gatunków w 9 rodzajach, czajki (Vanellinae) - 24 gatunki w 1 rodzaju. WyglądSiewki to ptaki o dużej głowie, krótkiej szyi, krótkich dziobie i nogach. Wszystkie ptaki z tej rodziny mają podobną sylwetkę. Samce są trochę większe od samic. U ptaków z podrodziny Charadriinae występuje barwna szata godowa, poza tym okresem upierzenie jest szare albo brązowe. U ptaków z podrodziny Vanellinae upierzenie jest kontrastowe przez cały atlas z wykazem gatunków, przynależących do danej rodziny. Aby wyświetlić tylko polskie gatunki, użyj filtra Ukryj obce gatunki, który znajdziesz w panelu bocznym. Możesz także użyć innych ciekawych filtrów, dzięki którym wyświetlisz gatunki z określonego kontynentu, o określonym statusie zagrożenia wyginięciem lub w oparciu jeszcze o inne kryteria. Nasz atlas zawiera karty opisów gatunków wraz ze zdjęciami. Kliknij na nazwę gatunkową lub miniaturę zdjęcia, aby się dowiedzieć czegoś więcej na temat danego (zwyczajna) PL Lęgowy Średnio licznyVanellus vanellusCzajka to pospolity w Polsce ptak brodzący, który z daleka wydaje się czarno-biały, z bliska - ciemnozielony z metalicznym połyskiem, Na głowie ma charakterystyczny czubek. W okresie godowym samce wykonują akrobacje podczas lotu. Czajka stepowa PL Zalatujący wyjątkowoVanellus leucurusCzajka stepowa (Vanellus leucurus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Ma smukłą sylwetkę, długie nogi, są żółte. Dziób ciemny. Upierzenie szarobrązowe. Ogon biały, skrzydła od spodu towarzyska PL ZalatującyVanellus gregariusCzajka towarzyska to niewielki ptak z rodziny siewek, rzadko obserwowany w naszym kraju. Czoło jest białe, wierzch głowy ciemny, pierś czarna, w okolicy brzucha jest rdzawa plama, reszta spodu PL Lęgowy sporadycznie Przelotny / przylatujący ! Eudromias morinellusMornel (Eudromias morinellus) to gatunek ptaka z rodziny siewek. W szacie godowej wierzch głowy i środek brzucha czarny, tył szyi i grzbiet szarobrązowe. Białe brwi, podbródek i pokrywy podskrzydłowe. Samica większa i jaskrawiej ubarwiona od mongolska PL Zalatujący wyjątkowoCharadrius mongolusSieweczka mongolska (Charadrius mongolus) to ptak z rodziny sieweczkowatych, podobny do sieweczki pustynnej. Ptak ten ma dość masywną sylwetkę, długie nogi. Na piersi w szacie godowej widoczny rdzawy morska PL Lęgowy sporadycznie Zalatujący ! Charadrius alexandrinusSieweczka morska (Charadrius alexandrinus) to gatunek z rodziny siewek zamieszkujący wybrzeża mórz i jezior. Ten niewielki ptak ma dużą, płaską głowę i cienki, czarny dziób. Czoło, szyja i spód ciała obrożna PL Lęgowy Bardzo nielicznyCharadrius hiaticulaTo rzadki w naszym kraju ptak lęgowy, występujący na wybrzeżu i nad wielkimi rzekami. Na głowie występuje czarno-biały rysunek, czarna maska na czole jest oddzielona białym paskiem. Wokół szyi i na piersi znajduje się czarna pustynna PL ZalatującyCharadrius leschenaultiiSieweczka pustynna (Charadrius leschenaultii) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. W szacie godowej na piersi widać rdzawą obrożę. W Polsce sieweczka pustynna jest notowana rzeczna PL Lęgowy NielicznyCharadrius dubiusSieweczka rzeczna (Charadrius dubius) to gatunek ptaka z rodziny siewek, podobny do sieweczki obrożnej, od której ma mniejsze czarne plamy na czole i wolu. To dobry biegacz. Świetnie lata. To ptak szara PL Zalatujący wyjątkowoPluvialis dominicaSiewka szara (Pluvialis dominica) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych, podobny do siewki złotawej. Samiec w szacie godowej ma ciemny z żółtawymi, zielonkawymi i białymi plamkami. Spód złota PL Przelotny / przylatujący ! Pluvialis apricariaSiewka złota (Pluvialis apricaria) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Upierzenie z wierzchu złociste, upstrzone. Pokrywy podogonowe białe. Spód ciała, policzki czarne. Czoło białe, tu zaczynają się białe złotawa PL Zalatujący wyjątkowoPluvialis fulvaSiewka złotawa (Pluvialis fulva) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. W szacie godowej samiec ma ciemny wierzch, pokryty żółtawymi plamkami. spód czarny. Pokrywy podogonowe PL Przelotny / przylatującyPluvialis squatarolaSiewnica to ptak z rodziny sieweczkowatych. Samiec w szacie godowej ma czarne boki głowy, część szyi, spód i pierś. Białe są pokrywy podogonowe, wierzch głowy. Wierzch jest brązowawy z białe i czarne cinctusCzajeczka (Erythrogonys cinctus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Upierzenie brązowe z wierzchu, spód i gardło oraz śliniak białe. Pierś ciemna. Dziób różowo-czerwony z czarnym białolicaVanellus crassirostrisCzajka białolica (Vanellus crassirostris) to ptak z rodziny sieweczkowatych. Pierś, kark i tył głowy upierzone na czarno. Reszta głowy i spód - białe. Wierzch indyjskaVanellus indicusCzajka indyjska (Vanellus indicus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Głowa czarna z białą plamą za okiem, ciągnącą się w dół aż do spodu. Oko ma czerwoną tęczówkę. Od oka do nasady dzioba biegnie czerwona miedzianaVanellus chilensisCzajka miedziana (Vanellus chilensis) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Upierzenie szaro-brązowe, białawe od spodu. Lotki białe z czarnymi zakończeniami. Czoło i pierś są czarne, dziób różowy z czarnym obrożnaVanellus cayanusCzajka obrożna (Vanellus cayanus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. wierzch głowy jasnobrązowy otoczony białą obwódką. Reszta głowy czarna z białym gardłem. Na piersi szeroka, czarna płowaVanellus senegallusCzajka płowa (Vanellus senegallus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Upierzenie szarobrązowe, jaśniejsze od spodu. Czoło białe. Wokół oka żółta obwódka, a między okiem i dziobem żółto-czerwona narośl w kształcie andyjskaCharadrius alticolaSieweczka andyjska (Charadrius alticola) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Sylwetka krępa. Nogi i dziób czarne. Spód i część twarzowa białe. Wierzch popielaty z rdzawą częścią na bladaCharadrius melodusSieweczka blada (Charadrius melodus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Sylwetka krępa. Nogi żółtawe. Dziób żółtawy z czarnym końcem. Spód i część twarzowa głowy białe. Nad okiem biała czarnoczelnaElseyornis melanopsSieweczka czarnoczelna (Elseyornis melanops) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Czoło, pas biegnący przez oko, obroża, część skrzydeł jest czarna. Wierzch głowy, płaszcz i skrzydła są długonogaCharadrius asiaticusSieweczka długonoga (Charadrius asiaticus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Spód jasny, wierzch popielaty, pierś rdzawa z ciemnym skrajem w dolnej części. Głowa w części dolnej i brew grubodziobaCharadrius wilsoniaSieweczka grubodzioba (Charadrius wilsonia) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych o krępej budowie ciała. Upierzenie z wierzchu brązowe, popielate, na szyi pół-obroża, kantarek krzykliwaCharadrius vociferusSieweczka krzykliwa (Charadrius vociferus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Wokół oka czerwona obrączka. Nogi brązowawe. Wierzch brązowy, plamkowany, spód białawy. Na szyi dwie ciemne nowozelandzkaCharadrius obscurusSieweczka nowozelandzka (Charadrius obscurus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Wierzch głowy i pokrywy uszne brązowawe, reszta biała. Skrzydła i ogon z wierzchu brązowawe. Spód piaskowaCharadrius pecuariusSieweczka piaskowa (Charadrius pecuarius) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Dziób i nogi czarne. Wierzch szarawy, brązowawy, łuskowaty. Na czole ciemna plama. Przez oko za kark biegnie czarna płowaCharadrius collarisSieweczka płowa (Charadrius collaris) to ptak z rodziny sieweczkowatych. Wierzch brązowawy, spód i część twarzowa głowy białe. Na szyi czarna obroża. Na czole ciemniejsza plama. Sieweczka przylądkowaCharadrius pallidusSieweczka przylądkowa (Charadrius pallidus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Dziób i nogi czarne. Wierzch popielaty. Na czole ciemna plama. Spód białawy. Wyraźnie widać rdzawą rdzawogłowaCharadrius ruficapillusSieweczka rdzawogłowa (Charadrius ruficapillus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Wierzch brązowawy z piórami o jaśniejszych brzegach. Na czole niewyraźna, ciemna plama, lepiej widoczna u skąpopłetwaCharadrius semipalmatusSieweczka skąpopłetwa (Charadrius semipalmatus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Dziób pomarańczowy, żółtawy, na końcu czarny, nogi żółtawe. Wierzch brązowy. Głowa z wierzchu po bokach czarna, czoło i gardło sundajskaCharadrius peroniiDziób czarny, nogi blade. Wierzch brązowawy z rdzawymi i brązowymi plamami. Spód białawy. Wierzch głowy rdzawy. Na karku i szyi czarna obroża. Samica ma bardziej blade szarolicaCharadrius modestusSieweczka szarolica (Charadrius modestus) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Na głowie brązowa czapeczka oddzielona nad okiem białą opaską. Na piersi czarny łuk, powyżej niego rdzawa śniadaCharadrius tricollarisSieweczka śniada (Charadrius tricollaris) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Wokół oka charakterystyczna, czerwona obrączka. Dziób czerwony z ciemnym końcem. Nogi różowe, blade. Wierzch brązowy, spód frontalisSkrętodziób (Anarhynchus frontalis) to gatunek ptaka z rodziny sieweczkowatych. Dziób lekko skręcony na bok. To przystosowanie ułatwia wyszukiwanie pokarmu pod gatunkisieweczka ozdobna (Charadrius bicinctus)sieweczka patagońska (Charadrius falklandicus)sieweczka ciemna (Charadrius forbesi)sieweczka jawajska (Charadrius javanicus)sieweczka białoczelna (Charadrius marginatus)sieweczka preriowa (Charadrius montanus)sieweczka jasna (Charadrius nivosus)sieweczka długodzioba (Charadrius placidus)sieweczka atlantycka (Charadrius sanctaehelenae)sieweczka madagaskarska (Charadrius thoracicus)sieweczka stepowa (Charadrius veredus)mornelak (Oreopholus ruficollis)czajkówka (Peltohyas australis)puńczyk (Phegornis mitchellii)sieweczka czarnogłowa (Thinornis cucullatus)sieweczka koroniasta (Thinornis novaeseelandiae)czajka białołbista (Vanellus albiceps)czajka srokata (Vanellus armatus)czajka szarogłowa (Vanellus cinereus)czajka koroniasta (Vanellus coronatus)czajka rzeczna (Vanellus duvaucelii)czajka żałobna (Vanellus lugubris)czajka jawajska (Vanellus macropterus)czajka brunatna (Vanellus malabaricus)czajka czarnogłowa (Vanellus melanocephalus)czajka czarnoskrzydła (Vanellus melanopterus)czajka płatkolica (Vanellus miles)czajka andyjska (Vanellus resplendens)czajka szponiasta (Vanellus spinosus)czajka rdzawopierśna (Vanellus superciliosus)czajka czarnoczuba (Vanellus tectus)czajka białogardła (Vanellus tricolor)Występowanie i środowiskoŻyją na całym świecie poza Antarktydą. Zajmują środowiska trawiaste, wybrzeża, życia i zachowanieCzęść gatunków podejmuje wędrówki i to jedne z najdalszych na świecie, inne prowadzą osiadły tryb życia. Ptaki z tej rodziny polują polegając wyłącznie na swoim wzroku. Obserwują otoczenie, biegną do ofiary, łapią ją dziobem i zjadają, po czym schemat się się na ziemi. Jaja samica składa do zwykłego zagłębienia w ziemi, niewysłanego roślinnością. Liczba jaj w zniesieniu to zwykle 4, ale zakres wynosi od 4 do 6. Okres inkubacji wynosi 18-38 dni. Pisklęta są się bezkręgowcami. Rzadziej zjadają małe kręgowce i i zagrożeniaKrytycznie zagrożona jest czajka jawajska (nie widziano jej od 1940 roku). Dwa gatunki uznaje się za zagrożone, 5 za poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danej rodziny. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki zagrożenia wymarciem (wszystkie wymienione gatunki rodziny)Struktura zagrożenia wymarciem (wszystkie opisane w serwisie gatunki rodziny)Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij przyrodyPoniższy kalendarz zawiera wszystkie gatunki, które nie znalazły się w opisie żadnego rodzaju. Każdy rodzaj zawiera niezależny kalendarz ◂● Czajka (zwyczajna): Czajki przylatują do Polski z zimowisk. ◂●▸ Czajka (zwyczajna): Trwają okres lęgowy czajki. ◂▸ Czajka (zwyczajna): Czajka odlatuje na zimowiska. ●●●●●●●● Sieweczka obrożna: W Polsce w tym okresie można obserwować sieweczki obrożne. ●●▸ Sieweczka rzeczna: Przylot do kraju sieweczki rzecznej. ◂▸ Sieweczka rzeczna: Okres lęgowy sieweczki rzecznej. ◂●● Sieweczka rzeczna: Odlot z kraju sieweczki rzecznej. ●● ●●●●●▸Siewka złota: Przeloty przez Polskę siewki złotej. ●●●●●●●● Siewnica: Przeloty siewnicy przez tylko bieżące wydarzeniaOznaczeniaPoniżej przedstawiamy opis zastosowanych oznaczeń w Polsce PL - gatunek zaobserwowany w Polsce w stanie dzikim po 1950 r. PL - wtórnie - gatunek introdukowany w Polsce rozmyślnie lub przypadkowo, tworzący stałe populacje. PL - obserwacje dawne - gatunek obserwowany ostatnio w Polsce w latach 1801-1950. PL - hodowla - gatunek liczba oznacza liczbę zwykle szacowaną samców lub par lęgowych obserwowanych w Polsce w ciągu roku (dotyczy gatunków lęgowych w Polsce). Bardzo liczny - 3 000 001 - 30 000 000 Liczny - 300 001 - 3 000 000 Średnio liczny - 30 001 - 300 000 Nieliczny - 3001 - 30 000 Bardzo nieliczny - 301 - 3 000 Skrajnie nieliczny - 1 - 300StatusLęgowy - gniazduje regularnie na dyżym obszarze kraju. Lęgowy sporadycznie - gniazduje sporadycznie w kraju lub tylko lokalnie. Przelotny/przylatujący - gatunek regularnie stacjonuje w kraju podczas swoich przelotów lub przylatuje na zimowiska. Zalatujący - gatunek pojawiający się w Polsce nieregularnie. Zalatujący wyjątkowo - gatunek pojawiający się wyjątkowo w kraju (poniżej 5 obserwacji). ! - gatunek ujęty w Załączniku i Dyrektywie Ptasiej (2009/147/WE z 30-11-2009 w sprawie ochrony dzikiego ptactwa), wskazującej na gatunki podlegające wraz z siedliskami szczególnej całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 Paweł, Kuziemko Marek - Kompletna lista ptaków świata, Wydział Biologii : Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019 ptaki gniazdują najdalej?Bieguny to rejony o ekstremalnych warunkach pogodowych. Jak daleko w tych warunkach ptaki mogą się rozmnażać i wysiadywać jaja? Największe gniazda ptakówJak duże może być gniazdo ptaka? Jakie ptaki są rekordzistami pod tym względem? Oto krótki przegląd rekordzistów wśród ptasich budowniczych gniazd na świecie i w dokarmiać ptaki?Czym i jak mądrze dokarmiać ptaki, aby im nie zaszkodzić?Najmniejsze ptaki na świecieJaki jest najmniejszy ptak na świecie? Jaki polski ptak jest najmniejszy?Największe ptaki na świecieJaki ptak jest największy na świecie, a jaki w Polsce? Jakie gatunki są najcięższe, które mają największą rozpiętość skrzydeł i które są najwyższe?© 2014-01-07, RODZ-18Data aktualizacji artykułu: 2021-10-06 Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.

ptak lowny z rodziny siewek